بسم الله الرحمن الرحیم

در هر شبانه روز فرصت هایی به ما داده شده تا بتوانیم با محبوب بی همتای هستی ؛خدای مهربان مون سخن بگوییم.فرصت قرار عاشقی ،گفتگو و راز و نیاز و با خدا بودن.

سر قرار عاشقی حضور یافتن و به موقع خودرا سر قرار رساندن خودش نکته مهمی است که حکایت و نشان از اهمیت محبوب نزد محب دارد و میزان ارزش گذاری او برای این قرار محک زده شود.

به هرحال عاشقی هم آداب و آیینی دارد که شایسته است بیاموزیم و در باور و عمل نیز به آن پایبند باشیم.اما نکته بسیار مهم تر از این حضور به موقع و رعایت ادب و آداب حضور در قرار عاشقی و گزاردن نماز اول وقت؛دل دادن به محبوب است در این فرصتی که او در اختیار محب خویش قرار داده است.دل دادنی که ما از آن تعبیر به حضور قلب در نماز می کنیم.!

دل دادنی که در آن شش دانگ حواس نمازگزار نزد محبوب و خدای رئوف و مهربان است.دل دادنی که نه تنها در ظاهر و فیزیک بدن و چهره ی نمازگزار خود را نشان دهد که پریشانی ذهن و فکراو را نیز تبدیل به آرام و قرار نماید.

دل داده او باش که دل در گرو اوست

آری! پریشانی ذهن و فکر و حواس پرتی در وادی نماز به برقراری یک ارتباط عمیق و همه جانبه با خداوند آسیب می زند.!و استمرا این پریشان خاطری و تشویش های ذهنی و عدم توجه به محبوب ممکن است ما را از چشم محبوب بیندازد.! البته و صد البته محبوب هستی بزرگتر و مهربان تر از آن است که محب حواس پرتش را از آغوش سراسر مهر خویش براند.

اما برای عاشق و محب که سراسیمه و بدون از دست دادن فرصت لحظه ها خود را در معرض نسیم لطف و عنایت خداوند قرار داده است نقص بسیار بزرگی است که از فرصت حضور کمال بهره برداری ننماید و یا با دستاورد و نتیجه اندکی دست از پا درازتر برگردد.

در گفتار های پیشین "آوای زندگی" دو سه نکته در دستیابی به حضور قلب یا تمرکز ذهن در نماز را اشاره کردیم.

-        خوب است بدانیم رسیدن به توفیق تمرکز ذهن در نماز یک اتفاق نیست بلکه یک جریان است که به تدریج و آهسته آهسته و گام به گام به دست می آید بسان قطره های باران که یکباره بر زمین نمی افتند.

-        تمرین و ممارست برای ضبط و مراقبت از اندیشه و رفتار خود به هنگام کار و تعامل با اجتماع از نکاتی بود که یادآور شدیم.

-        برای دل دادن به نماز و دستیابی موفق به حضور قلب فراهم کردن شرایطی لازم است که باید آن شرایط هم رعایت شوند.

برای ایجاد برخی از این شرایط که از آداب نماز هم به شمار می آیند معجزه و شق القمر لازم نیست .و با تغییرات بسیار کوچک امکان پذیر است.

-        یکی از این تغییرات فضا سازی است(بسیار مهم)

کسی که میخواهد در مراسم جشن یا عزا شرکت کند چون فضای هرکدام شرایط خودش را دارد سعی می کند متناسب با آن فضا لباس بپوشد ؛سخن بگوید و رفتار کند. حال اگر فضای اقامه نماز ما از انواع تصاویر و صداها پر باشد،انواع عوامل حواس پرتی در آن موج بزند.رفت و آمدهای بی حساب و کتاب و عاری از هنجار زیاد باشد خب طبیعی است که در گام های آغازین دستیابی به حضور ذهن برای نماز گزار بسیار مشکل خواهد بود.

فرض کنید در یک مکان دانش آموزان ششم ابتدایی در حال امتحان هستند و در همان زمان و همان مکان معلم در ردیف های جلوی کلاس به دانش آموزان چند پایه دیگر درس می دهد.!

برای ایجاد فضای نمازی

-        خود را خوشبو و معطر سازیم

-        از بهترین لباس های خود برای نمازگزاردن استفاده کنیم

-        در منزل مکان و محل مخصوصی را برای اقامه نماز داشته باشیم

-        و حتی المقدور در همان محل که خلوت ترین و پاکیزه ترین و آرام ترین مکان است عبادت های خود از قبیل قرائت قرآن و دعا داشته باشیم.

-        جهت قبله نمازگزار فارغ از عکس و تصویر باشد

-        حتی المقدور از گزاردن نماز در آشپزخانه و روبروی آتش افروخته پرهیز کنیم

در آموزه های دینی از این موارد به مکروهات و مستحبات یاد می شود که در یک گفتار مستقل به آن خواهیم پرداخت.

در هر صورت فضا سازی تاثیر قابل توجهی در جلوگیری از حواس پرتی در نماز دارد. بنابر این بزرگانی که خود به مرتبه هایی والا از حضور قلب رسیده اند برای برخورداری از فضای مناسب اقامه نماز ما را به گزاردن نماز در مسجد و حضور در نمازجماعت توصیه کرده اند.

خداوندا دورکعت عاشقانه حواله فرما

سید 14-9-98